Ergonomia w kuchni

Gotowanie nie zawsze musie się nam kojarzyć tylko z codziennym obowiązkiem, może być również przyjemnością, ale by tak się stało warto kuchnię urządzić tak, by na wykonywanie niezbędnych czynności nie stracić zbyt wiele czasu. Dowiedziono bowiem, że przy odpowiednim rozmieszczeniu mebli i sprzętów kuchennych skraca się czas przygotowywania posiłków o 60% i czas poświęcony na gotowanie o 28%.

Codzienne przyrządzanie posiłków to powtarzanie wielu czynności. Począwszy od wypakowywania zakupów i wkładania ich do lodówki. Gdy są nam potrzebne, wyjmujemy je, myjemy, kroimy i wrzucamy do garnka, ustawiamy na kuchence lub wstawiamy do piekarnika. Taka kolejność wykonywanych czynności stała się podstawą do stworzenia zasady urządzania wygodnej kuchni. Według niej kuchenne prace powinny ułożyć się w tzw. trójkąt roboczy, a najważniejsze sprzęty, czyli kuchenka, lodówka i zlewozmywak powinny tworzyć wierzchołki tego trójkąta.

4 strefy

W kuchni możemy wyodrębnić strefy: zapasów (lodówka i produkty), przechowywania (naczynia, szklanki, sztućce), zmywania (zlew, zmywarka, kosz na śmieci), przygotowywania (blat roboczy, deski, miski, mikser, przyprawy) i gotowania (kuchnia, piekarnik, mikrofalówka, garnki). Strefy te należy umieścić w powyższej kolejności, zgodnie z ruchem wskazówek zegara (dla osoby leworęcznej odwrotnie).

Ponieważ wszystko zaczyna się od wyjęcia potrzebnych do gotowania rzeczy, pierwsza, przy drzwiach wejściowych, stać powinna lodówka lub szafka przeznaczona do przechowywania żywności. Obok lodówki przyda się miejsce do wykładania zakupów i blat do czyszczenia, krojenia i obierania wyjętych z lodówki produktów. Bezpośrednio przy nim powinien znaleźć się zlewozmywak, gdzie możemy je umyć lub wypłukać. Wygodnie jest pod zlewem umieścić kosz na śmieci, w tym bowiem miejscu zbierać się będzie najwięcej odpadków. Po drugiej stronie zlewozmywaka potrzebny jest blat, na którym będziemy przygotowywać potrawy do gotowania. Ponieważ najczęściej jest to główne miejsce pracy, blat nie powinien być krótszy niż 80 cm. Jeżeli planujemy ciąg szafek na górze – to nad tą częścią blatu wygodnie jest przechowywać przyprawy. W następnej kolejności stawiamy kuchenkę i piecyk, nad nimi oczywiście instalujemy okap, dzięki któremu zapachy nie przenikną do reszty mieszkania. Całość naszego ciągu roboczego powinien kończyć stoliczek lub kawałek blatu, który posłuży do stawiania gotowych już dań, a także do gromadzenia brudnych naczyń.

Kształt kuchni

W zależności od kształtu, wielkości kuchni i rodzaju zabudowy będzie on wyglądał inaczej. Oprócz miejsca ulokowania poszczególnych urządzeń nie bez znaczenia są również odległość między nimi. W małych kuchniach z konieczności czasami je zmniejszamy, ale w dużych nie warto ich zwiększać, oszczędzimy sobie niepotrzebnej bieganiny. Jeśli to możliwe, ustawmy szafki w kształcie litery U (ewentualnie dwurzędowo), litery G (może z wyspą) lub wybierzmy układ w L. Zdecydowanie najmniej wygodna jest kuchnia jednorzędowa. Najwygodniej bowiem jest, gdy tzw. trójkąt roboczy lodówka-zlew-kuchenka był jak najbardziej zwarty.

Zabudowa dwurzędowa

  Urządzenia zlokalizowane są po przeciwnych stronach kuchni. Po jednej stronie szafki ze zlewozmywakiem, głównym blatem roboczym i kuchenką, a po drugiej stronie - wysoka szafa, lodówka i długi blat. Jest to wygodne rozwiązanie do wnętrza krótkiego, ale w miarę szerokiego (min. 240 cm), pod warunkiem, że odległość między dwoma rzędami szafek wyniesie nie mniej niż 90-120 cm. Jeśli piekarnik umieszczony jest pod płytą grzejną, wówczas - by swobodnie z niego korzystać- minimalna odległość od przeciwległych szafek powinna wynosić 120 cm.

Zabudowa w kształcie litery L

  W prawie każdej kuchni (z wyjątkiem długiej i wąskiej) sprzęty można funkcjonalnie rozmieścić ustawiając je wzdłuż dwóch prostopadłych ścian. Wówczas lodówka i zlewozmywak powinny być ustawione pod jedną ścianą, a kuchenka pod drugą. dzięki temu wygospodarujemy sporo miejsca na najbardziej ergonomiczny blat roboczy pomiędzy zlewozmywakiem a kuchenką. Jeśli miejsce na to pozwoli, przy wolnej ścianie można ustawić wygodny stół, który będzie miejscem do spożywania posiłków, a w razie potrzeby posłuży jako dodatkowe miejsce do pracy.

Zabudowa w kształcie litery U

  W tym układzie dwa ciągi robocze usytuowane wzdłuż przeciwległych ścian są połączone trzecim, poprzecznym, a każdy ze sprzętów ustawiony jest wzdłuż innej ściany. Jest to rozwiązanie najwłaściwsze w sporej kuchni z oknem lub w pomieszczeniu otwartym na pokój. Zlewu nie należy umieszczać centralnie pod oknem, by nie tracić oświetlonego światłem dziennym blatu roboczego. Kuchenkę i lodówkę ustawia się w bocznych ciągach roboczych. Kuchnię otwartą można oddzielić od salonu barkiem lub stołem i mieć dodatkowe miejsce do pracy.

Zabudowa jednorzędowa

  Przy takim ustawieniu sprzętów trudno o zastosowanie zasady trójkąta, ale zachowanie odpowiedniej kolejności gwarantuje wygodę pracy. Sprzęty są rozmieszczone wzdłuż jednej ściany. Ciąg roboczy zaczyna lodówka, za nią szafka z blatem na produkty wyjmowane z lodówki. Za blatem powinien być umieszczony zlewozmywak i - w odległości min. 80-90 cm - płyta grzejna. Ponieważ musimy mieć wygodny dostęp do garnków z każdej strony, dlatego za płytą musi zostać min. 30-40 cm blatu. Zabudowa jednorzędowa sprawdza się w małych i wąskich kuchniach, we wnękach i aneksach kuchennych.

Wygodne gotowanie

Planując wygodną kuchnię warto zwrócić uwagę również na wystarczającą długość blatów roboczych, dużą liczbę szuflad w zabudowie (można wszystkie dolne szafki zastąpić szufladami), przewidzianą na zapas liczbę gniazdek elektrycznych, dobre oświetlenie blatu roboczego.

Spędzając zbyt dużo czasu w jednej, stojącej pozycji można doprowadzić do zbytniego obciążenia kręgosłupa. Dlatego warto zadbać o dwie istotne sprawy – przewidzieć możliwość wykonywania prac kuchennych na siedząco i dostosować wysokość blatów i stołu do naszego wzrostu. Będzie to możliwe gdy wybierzemy szafki z regulowanymi nóżkami.

Najważniejszy stół

To niewątpliwie najważniejszy mebel w kuchni. Przy nim nie tylko przygotowujemy posiłki i jemy, a także przyjmujemy również gości. Jeśli tylko mamy dość miejsca postawmy wygodny, duży stół, jeśli nie – to chociaż mały stoliczek, w ostateczności barek lub wysuwany blat. Wygodny stół to taki, gdzie na jedną osobę przypada powierzchnia 60 x 30 cm. Najlepiej, jeśli będzie dostępny ze wszystkich stron, z jasną lampą nad blatem.

Dobry pomysł – spiżarnia

Coraz więcej rodzin robi większe zakupy raz w tygodniu. Do przechowywania zapasów przydaje się więc spiżarnia. Najlepiej miejsce na nią wygospodarować między garażem a kuchnią. Wygodne półki lub przewiewne regały rozwiążą nam magazynowanie nie tylko bieżących zapasów, ale także przetworów na zimę. Jeżeli mamy oddzielną zamrażarkę, ją także warto przenieść do spiżarni.

Grunt to dobre światło

Oprócz wygodnego ulokowania sprzętów ważne jest funkcjonalne rozmieszczenie kuchennego oświetlenia, bowiem wszystkie czynności wykonywane w kuchni wymagają dobrego światła. Podstawą jest dzienne światło wpadające najlepiej przez północne lub wschodnie okno. W średniej wielkości kuchni wystarczy jedna lampa umieszczona tradycyjnie, pośrodku sufitu lub nad stołem. Jej zadaniem jest oświetlić całe pomieszczenie i sprawić, by dobrze widoczne były wnętrza górnego rzędu szafek wiszących. Gdy kuchnia jest duża, przydadzą się dwie, a nawet trzy lampy, rozmieszczone tak, by równomiernie oświetlały pomieszczenie. Dobrze sprawdzają się oczka świetlne w suficie podwieszanym lub nad szafkami wiszącymi.

Jasny blat – oświetlenie blatu roboczego najlepiej zamontować pod wiszącymi szafkami. Może to być kilka niewielkich lampek, z których strumień światła będzie padał na blat, zlewozmywak i kuchenkę. Innym, równie dobrym, rozwiązaniem jest podłużna, bezcieniowa świetlówka. Warto zwrócić uwagę na to, by snop światła zawsze był skierowany bezpośrednio na blat i nie raził w oczy.

Lampa nad stołem – planując oświetlenie tej części kuchni warto zachować umiar, bowiem przestrzeń dookoła stołu nie powinna być ani zbyt jaskrawa, ani zbyt ciemna. Najlepiej sprawdzają się tu lampy o regulowanej długości zawieszenia, które można dowolnie opuszczać i podnosić. Oczywiście, powinny „zatrzymywać się” na takiej wysokości, by ich światło nie oślepiało osób siedzących przy stole. Umieszcza się je pojedynczo lub po kilka, najlepiej bezpośrednio nad blatem stołu. Warto zwrócić uwagę na to, by klosze lamp były zamknięte od góry – wtedy cały snop światła skierowany jest na stół, a pozostała część pomieszczenia pozostaje w lekkim, miłym dla oka, półcieniu. Nad stołem najlepsze będą żarówki dające ciepłe światło.

Joanna Dąbrowska

Ergonomia w kuchni

Ergonomia czyli wygoda
Urządzając mieszkanie, warto znać podstawowe zasady aranżowania poszczególnych pomieszczeń. Ich znajomość sprawi, że stworzone przez nas wnętrza będą nie tylko efektowne, ale równocześnie wygodne i bezpieczne.

Mieszkanie powinno być urządzone zgodnie z zasadami ergonomii. Co właściwie oznacza to słowo? Najprościej - chodzi o takie rozmieszczenie sprzętów w pomieszczeniu, żeby można było wygodnie z niego korzystać.
Wygodne mieszkanie to również takie, którego wyposażenie spełnia wszystkie nasze potrzeby, którego kolorystyka nas nie męczy, a stworzony nastrój odpowiada naszemu charakterowi, potrzebom i gustom.

Przedpokój

W wielu mieszkaniach w blokach przedpokój to długi nieustawny korytarz, w którym powierzchnię ścian wypełniają drzwi. Taki przedpokój może służyć jedynie do komunikacji, a przecież powinien pełnić również funkcję domowej szatni i magazynu (przechowywanie garderoby, butów, walizek). Dlatego warto wygospodarować w nim wnękę na szafę, nawet kosztem jednego z sąsiednich pomieszczeń.
Przedpokój jest ciemnym i niewielkim pomieszczeniem. Z tego powodu powierzchnie ścian, wieszak i inne meble powinny być jasne. Przestrzeń doskonale powiększają duże tafle luster. Podłoga - nieco ciemniejsza niż ściany - powinna być łatwa do utrzymania w czystości. Warto zainstalować też dużo punktów świetlnych o regulowanym natężeniu.

Kuchnia

Kuchnia jest miejscem pracy, a jej urządzenie powinno tej pracy sprzyjać i ją ułatwiać. Dreptanie po kuchni to często wielokilometrowy męczący spacer. Dlatego tak bardzo ważne jest funkcjonalne urządzenie wnętrza - zachowanie właściwej kolejności sprzętów i odpowiedniego ustawienia mebli - czyli zbudowanie kuchni zgodnie z zasadami ergonomii.
Wygoda w kuchni to także przemyślane wnętrza szafek, odpowiednia liczba szuflad, miejsce na garnki, stolnicę i prodiż. To również dobre materiały, przyzwoite wykończenie i przemyślane drobiazgi. To blat i zlew, który łatwo wyczyścić, to właściwe oświetlenie, przy którym nie męczy się wzrok, to w końcu wieszaki na podręczne przyrządy, półki na rzeczy, po które stale się sięga, i gniazdka elektryczne, do których łatwo podłączyć urządzenia, np. mikser lub ekspres do kawy.

Kolejność sprzętów

Kuchenne sprzęty powinny być ustawione zgodnie z kolejnością czynności wykonywanych podczas przygotowywania posiłków. Pod tym względem pomieszczenie to przypomina małą fabrykę z określoną linią technologiczną. W jej skład wchodzą:

• lodówka - najlepiej ustawić ją jak najbliżej drzwi, by zaraz po wejściu do pomieszczenia móc rozpakować zakupy;
  
  
• blat pomocniczy długości od 40 do 60 cm. Można na nim kłaść zarówno produkty, które po przyniesieniu do domu dopiero włożymy do lodówki, jak i te, które z niej wyjmiemy, by przygotować posiłek;
  
  
• zlewozmywak, który wraz z poprzedzającym go blatem służy do wstępnej obróbki produktów: mycia, obierania itp.;
  
  
• główny blat roboczy długości od 60 do 120 cm. Im dłuższy, tym wygodniej się przy nim pracuje. Tutaj bowiem wykonujemy najwięcej czynności;
  
  
• kuchenka (ewentualnie płyta grzejna i piekarnik), czyli miejsce gotowania, smażenia, pieczenia itp.;
  
  
• blat końcowy długości około 40 cm - to w zupełności wystarczy do nakładania gotowych potraw na talerze, które stąd przenosimy na stół.

Oczywiście nie zawsze da się stworzyć idealną kuchnię - np. ze względu na plan wnętrza lub usytuowanie pionu wodno-kanalizacyjnego. Trzeba też brać pod uwagę nasze przyzwyczajenia. Zawsze należy jednak przestrzegać pewnych zasad: nie umieszczać zlewozmywaka tuż przy kuchence gazowej (podczas zmywania można zalać palniki), a kuchenki gazowej - zbyt blisko okna (wiatr może zdmuchnąć płomień).
Zarówno zlew, jak i kuchenka nie powinny dotykać bokiem ściany - najlepiej oddzielić je od niej choćby wąskim blatem. Wtedy ściana nie będzie się nagrzewać, nie będzie też na nią pryskać woda ani tłuszcz. Jeśli to możliwe, zlewozmywak umieśćmy jak najbliżej okna, bo podczas zmywania potrzebne jest dobre oświetlenie.

Sposób zabudowy

To, jak rozmieścimy sprzęty, zależy od wielkości i proporcji wnętrza.

• Kuchnia wąska, szerokości co najmniej 180 cm (60 + 120 cm, czyli standardowa głębokość blatu plus wolne miejsce między szafkami a przeciwległą ścianą). W takim pomieszczeniu sprawdzi się jeden ciąg bądź dwa sąsiadujące ciągi (zabudowa w kształcie litery L).
  
  
• Kuchnia szerokości minimum 240 cm (60 + 60 + 120 cm). W takim wnętrzu można się zdecydować zarówno na jeden, dwa lub trzy ciągi. Jeśli w pomieszczeniu chcemy ustawić stół, najlepszy będzie jeden ciąg lub dwa w kształcie litery L.
  
  
• Kuchnia bardzo duża lub otwarta (połączona z sąsiednim pomieszczeniem) - oprócz wymienionych wyżej wariantów możliwa jest również zabudowa z wyspą. Tworzące ją szafki mogą stać na środku wnętrza albo stanowić umowną granicę między połączonymi pomieszczeniami.

Szafki

Standardowe szafki stojące mają szerokość 30, 40, 45, 60, 80 lub 90 cm. Ta różnorodność pozwala niemal dowolnie zaplanować ciąg roboczy. Szafki mogą mieć półki, szuflady, różnego rodzaju wysuwane kosze, schowki na pokrywki. Warto je tak rozplanować, by można było w nich przechowywać akcesoria potrzebne do czynności wykonywanych w danym miejscu linii technologicznej.
Aby wygodnie się pracowało w pozycji stojącej, blat powinien się znajdować na wysokości 85-90 cm (dla osoby o wzroście około 165 cm; każde 5 cm wzrostu więcej lub mniej zwiększa albo zmniejsza wysokość blatu o 1 cm). Wkręcane nóżki umożliwiają regulowanie wysokości szafek; można też przyciąć cokoły bądź wymienić je na wyższe.
Szafki wiszące mają takie szerokości jak stojące, ale są od nich płytsze - to konieczne, by podczas pracy nie uderzać w nie głową. Warto je dobrać tak, by ich szerokość pokrywała się z szerokością szafek stojących. W ten sposób unikniemy chaosu w zabudowie, łatwiej też będzie otwierać drzwiczki i wyjmować potrzebne przedmioty.
Optymalna wysokość zawieszenia szafek to około 50 cm nad blatem roboczym. Oczywiście można je umieścić nieco wyżej lub niżej - zależy to od wzrostu osoby pracującej w kuchni.

Jadalnia

Stół bywa przez wielu traktowany jako najważniejszy mebel w całym mieszkaniu. W większości mieszkań nie ma tradycyjnej jadalni ani pokoju zwanego stołowym - wtedy duży stół możemy ustawić w pokoju dziennym albo urządzić kąt jadalny w kuchni. Dobrym rozwiązaniem jest połączenie kuchni z dużym pokojem. Dzięki wyburzeniu ścianki działowej uzyskujemy miejsce, w którym bez trudu można ustawić wygodny stół. Rozmiar stołu zależy od liczby osób, które będą przy nim siadać, i od wielkości pomieszczenia.

Wielkość stołu

• Najwygodniejszy jest stół szerokości 100 cm - zmieszczą się na nim nakrycia osób siedzących po obu jego stronach, a na środku pozostanie miejsce na naczynia z potrawami.
  
  
• Jedna osoba siedząca przy stole potrzebuje co najmniej 60 cm wzdłuż blatu i 40 cm w głąb (czyli powierzchnię 60 x 40 cm).
  
  
• Odstęp między stołem a ścianą powinien być na tyle duży, by można było swobodnie odsuwać krzesło - minimum 80 cm.
  
  
• Odległość tę powinno się zwiększyć do 110 cm - jeżeli jest potrzebne przejście, np. dla osoby roznoszącej dania, do 130 cm - jeśli za stołem stoją szafki, a do 150 cm - jeśli jest tam kuchenka z piekarnikiem.

Łazienka

Remontując łazienkę zazwyczaj myślimy wyłącznie o położeniu nowych płytek ceramicznych i ewentualnie, zależnie od możliwości finansowych, o zamontowaniu nowych sprzętów.
Wszystko to zmieni wygląd wnętrza, ale nie wpłynie na jego funkcjonalność.
Nie każdy może mieć w domu salon kąpielowy, czyli dużą łazienkę z oknem. W łazienkach w blokowych mieszkaniach czasami sztuką jest zmieścić pralkę. Jednak nawet te najmniejsze wnętrza bardzo często można "przemeblować" i zmodernizować - sprawić, że staną się wygodniejsze, bardziej komfortowe. Niekiedy wystarczy zmienić ustawienie sprzętów albo wymienić któryś na mniejszy, a równie wygodny. Może warto przesunąć o kilka centymetrów umywalkę. Może lepiej dużą umywalkę wymienić na mniejszą, np. narożną wpuszczoną w blat praktycznej szafki. Może inaczej ustawić wannę lub zastąpić ją kabiną prysznicową. Dzięki takim zmianom często powstaje miejsce na pralkę, szafkę lub kosz na brudną bieliznę. Zmiany takie są dziś znacznie łatwiejsze, gdyż producenci oferują wiele urządzeń przystosowanych specjalnie do małych łazienek.
Nie zapominajmy też o drobiazgach - zawieszona na ścianie półka, szafka przykryta blatem z wpuszczoną umywalką, czy duża tafla lustra - wszystko to sprawi, że łazienka będzie i funkcjonalna, i estetyczna.
Ergonomia w łazience to nie tylko wygoda, ale także bezpieczeństwo. Warto więc zwrócić uwagę na właściwe rozmieszczenie sprzętów. Na szkicach pokazujemy, jakie wymiary powinna mieć przestrzeń przy podstawowych urządzeniach łazienkowych.

Wolne miejsce przy sprzętach

• Wanna. Na swobodne wchodzenie i wychodzenie, rozbieranie się i ubieranie oraz wycieranie się po kąpieli potrzebne jest miejsce szerokości 70 cm i długości 100 cm.
  
  
• Kabina prysznicowa. Wolne miejsce przy niej powinno mieć co najmniej 70 cm szerokości (wzdłuż kabiny) i 90 cm długości.
  
  
• Umywalka. Jeśli służy wyłącznie do mycia rąk (np. w w.c.) wystarczy przed nią pole o wymiarach 50 x 50 cm, a jeśli również myjemy w niej górne części ciała - szerokości 65 cm i długości 110 cm. Więcej miejsca należy przewidzieć także wtedy, gdy nasze dziecko nie jest jeszcze samodzielne i trzeba mu pomagać przy myciu.
  
  
• Sedes. Pole powinno mieć wymiary około 80 x 85 cm. Taka przestrzeń zapewnia wygodne korzystanie z urządzenia oraz jego czyszczenie.
  
  
• Pralka ładowana od przodu. Najlepiej, gdy wolna przestrzeń przed nią ma wymiary 90 x 100 cm. Musi się tu zmieścić zarówno osoba kucająca przy pralce, jak i pojemnik na wkładane bądź wyjmowane pranie, np. miska. Jeśli nie mamy wystarczająco dużo miejsca, lepiej wybrać pralkę ładowaną od góry - obecnie producenci oferują duży wybór tego typu modeli.

Rozmieszczenie sprzętów

Wiadomo, że określone wyżej pola, np. przy sedesie i umywalce, będą się częściowo pokrywać. Urządzenia te nie powinny jednak być umiejscowione zbyt blisko siebie, żeby umywalka nie utrudniała korzystania z sedesu.
Ważne jest również umieszczenie poszczególnych sprzętów na odpowiedniej wysokości. Wynosi ona: dla sedesu - 40 cm, wanny - 58 cm, a dla umywalki - 75-80 cm. Baterię ścienną nad wanną instalujemy na wysokości 75 cm, a górny prysznic - na 180 cm. Lustro nad umywalką wieszamy tak, by górna krawędź znalazła się 180 cm nad podłogą. Podane wymiary trzeba traktować jako orientacyjne - należy je dostosowywać do wzrostu korzystających z nich osób.
Nawet drobiazgi mogą utrudnić życie, dlatego trzeba pomyśleć również o nich. I tak np. uchwyt na papier toaletowy mocujemy na ścianie z boku sedesu (nie z tyłu!), a wieszaki na ręczniki i szlafroki kąpielowe - tak, by po kąpieli były łatwo dostępne. Przy umywalce jest potrzebny blat albo półeczka na mydło, szczoteczki do zębów itp.

Pokój dzienny

Tu wypoczywamy, oglądamy telewizję, przyjmujemy gości. Często w pokoju jest urządzona jadalnia, a niekiedy także kąt sypialny lub kąt do pracy. W małych mieszkaniach pokój dzienny staje się prawdziwym pokojem wielofunkcyjnym.
Najważniejszy jest jednak kąt wypoczynkowy wyposażony najczęściej w kanapę, fotele i niski stolik. Meble te zajmują w pokoju dziennym najwięcej miejsca. Ustawmy je więc tak, aby nie trzeba było przeciskać się między nimi. Czasem lepiej zrezygnować z jednego fotela, niż wypoczywać w pokoju, w którym jest zbyt ciasno. Odpowiedni nastrój wnętrza osiągniemy, starannie dobierając kolory, materiały i światło. Jednolity wystrój pokoju (obicia, dywany, tapeta i zasłony - np. w różnych odcieniach tego samego koloru) da poczucie spokoju i odprężenia.

Sypialnia

Choć sypialnia często jest jednocześnie gabinetem, biblioteką i garderobą, najważniejszym meblem jest w niej łóżko. Wraca moda na sypialnie z prawdziwego zdarzenia, z dużym łożem ustawionym tak, aby był do niego dostęp z trzech stron. Takie ustawienie mebla jest możliwe tylko w dużych wnętrzach.
W mniejszych oraz w wąskich i długich sypialniach łóżko można ustawić przy bocznej ścianie, w poprzek wnętrza, albo pod oknem. Można też położyć materac na podeście zbudowanym na całą szerokość pomieszczenia.
W sypialni jest również potrzebna szafka nocna. Często w sypialni znajduje się również szafa ubraniowa, komoda i toaletka. Potrzebny jest osobny pojemnik na pościel, jeśli nie ma gdzie jej chować na dzień.
Warto zadbać o odpowiednią oprawę miejsca do spania - nadać wnętrzu spokojną kolorystykę i zaplanować odpowiednie oświetlenie.

Aby sypialnia była wygodna, powinniśmy zachować odpowiednie odległości między sprzętami.

• Łóżko dla jednej osoby powinno mieć wymiary co najmniej 90 x 200 cm, a dla dwóch osób - 140 x 200 cm. Dobrze, gdy do łóżka dwuosobowego jest dostęp z obydwu stron. Dzięki temu korzystające z niego osoby nie przeszkadzają sobie podczas kładzenia się i wstawania. Optymalna wysokość mebla to 40-45 cm.
  
  
• Minimalna odległość między dwoma łóżkami to 85 cm. Tyle samo miejsca trzeba zostawić między łóżkiem a ścianą bądź np. szafą i komodą - umożliwia to swobodne przechodzenie.
  
  
• Żeby wygodnie zasłać łóżko, potrzebne jest przy nim wolne miejsce szerokości 100 cm, by posprzątać pod nim - 120 cm (wtedy łatwo manewrować np. odkurzaczem). A jeśli przechowujemy pościel w pojemniku wysuwanym spod łóżka - aż 140 cm.
  
  
• Górna krawędź zagłówka (drewnianej płyty, maty itp.) powinna się znajdować na wysokości około 50 cm nad łóżkiem. Tyle w zupełności wystarczy, by ochronić ścianę przed zabrudzeniem.

Pokój dziecka

Umeblowanie pokoju powinno być bezpieczne i dostosowane do wieku (wzrostu) dziecka. Inne wyposażenie potrzebne jest przedszkolakowi, inne uczniowi podstawówki, a jeszcze inne - nastolatkowi.
Maluch potrzebuje dużo wolnej przestrzeni, dlatego starajmy się nie zagracać pokoju, zwłaszcza jeśli jest niewielki. W pokoju ucznia niezbędne jest biurko - razem z krzesłem powinno być dostosowane do wzrostu dziecka. Nastolatek zazwyczaj sam urządza swoje królestwo; pozwólmy mu zrealizować nawet najbardziej dziwaczne pomysły (o ile nie utrudnią życia innym domownikom).
Kiedy małe dziecko zaczyna się poruszać o własnych siłach, w całym mieszkaniu muszą nastąpić zmiany. Część przedmiotów trzeba schować, a szafki pozamykać na klucz. Stale trzeba przewidywać zachowania dziecka na kolejnych etapach rozwoju i zabezpieczać różne elementy wnętrza. Najwięcej uwagi poświęćmy pokojowi dziecka - w nim przebywa najczęściej. W sklepach znajdziemy wiele zabezpieczeń - warto je zastosować, bo choć każde dziecko musi nabić sobie guza, zabezpieczenia ustrzegą je przed groźniejszymi wypadkami.